Lichtmachine

Als een magnetofiele natuurkundeleraar nieuwe experimenteerstations creëert, dan kan er zoiets bij ontstaan (zie foto).

Ik heb dit ding 2005 voor een science festival in Korea ontwikkeld en er veel bewondering mee geoogst.

Onderstaand de beschrijving, die zich aan de experimenterende bezoeker richt:

Wat moet ik doen?

1. Houd de doorzichtige buis verticaal voor u, zodat u naar de kleine lichtjes binnenin kijkt.
2. Draai de buis snel 180° ondersteboven. Twee bolvormige magneten zullen hierbij binnen in de buis omlaag vallen.

Waar moet ik op letten?

1. Let op de lampjes terwijl de kogeltjes in de buis door de kleine koperen draadspoelen vallen.
2. Herhaal de handeling meermaals en zorg ervoor, dat het kogelpaar snel kan vallen.
3. Let vooral op het eerste en het laatste lampje.

Dat helpt u om het te begrijpen:

In de verticale buis valt een uit 2 magnetische bollen bestaand paar. Deze hebben een magnetisch veld om zich heen. De bollen vallen door het inwendige van de koperdraad. De kleine spoelen met 200 windingen hebben binnenin eerst geen magneetveld. Wanneer het ballenpaar door de spoel valt, dan brengt het zijn magnetische veld in de spoel: Plotseling bevindt zich in de spoel ook een magnetisch veld. Het magnetische veld in de spoel verandert dus van "nul" naar "sterk".

Als het magnetische veld in een spoel verandert, dan wordt daarin een elektrische spanning geïnduceerd (opgewekt). Is de kring van de spoelwindingen gesloten, dan vloeit er een elektrische stroom.

Tussen de beide draaduiteinden van elke spoel is een klein lampje gesoldeerd. De spoel wordt dus via het lampje gesloten. De elektrische stroom vloeit door het lampje en hierbij gloeit het lampje op.

Als de kogels boven starten zijn ze nog niet snel genoeg om een heftige verandering van het magnetisch veld in de spoel op te wekken. Daarom gaat het eerste lampje meestal nog niet branden.

Dit zijn echter geen conventionele gloeilampjes maar lichtgevende diodes. Die hebben veel minder elektrische energie nodig om te gaan branden.